محمد فتحیزاد: گفته میشود که یکی از ویژگیهای اصلاحطلبی نقد آسیبها است. اما این انتقادات تا چه حد به سمت نقد از درون هم توان چرخش دارد؟ آیا اصلاحطلبان همانطور که دیگران و مشکلات و مسائل را مورد نقد قرار میدهند، خودشان را هم در معرض بررسی و انتقاد سازنده قرار میدهند یا خیر؟ نقد کردن سبب میشود تا ضعف و کاستیها را به درستی شناسایی کرده و در رفع آنها بکوشیم. در نقد همچنین نقاط قوت و مورد وفاق مشخص میشوند تا با تاکید بر آنها مواضع و دیدگاهها روشنتر شود. اصلاحات نیز به عنوان یکی از جریانهای تاثیر گزار بعد از پیروزی انقلاب اسلامی نیز هیچگاه از نقد مبرا نبوده است.
به نظر میرسد که در این شرایط اگر اصلاحطلبان به نقد گذشته نپردازند، نه تنها
نمیتوانند در آینده سیاسی کشور به توفیقی برسند، بلکه با شکست اصلاحطلبی،
امید بخشهای زیادی از مردم را هم ناامید خواهند کرد. از این زاویه این
رسالت مهم بر دوش اصلاحطلبان است که با شجاعت و جسارت تمام به نقد عملکرد
گذشتهشان بپردازند. نسل دوم اصلاحطلبان یا همان جوانان اصلاحطلب امروز
قطعا در برخی از موارد متفاوت از نسل پیشین خود عمل خواهند کرد و شایسته
است که نسل اول خود به نقد از درون بپردازد که همین امر بتواند چراغهایی
را در مسیر پر پیچ و خم آینده اصلاحات و اصلاحطلبان روشن کند.
طبیعی است که هر تشکل و سازمان برای پویایی و پیشرفت نیاز به نقد درونی
دارد. از همین زاویه مشخص میشود که اصلاح طلبان نیز برای پویایی و کسب
موفقیتهای آتی نیاز دارندکه با شجاعت به نقد گذشته خود بپردازند و در این
مسیر از نظارت گروههای رقیب هراسی به دل راه ندهند. قطعا این نقد گذشته
آثاری به دنبال خواهد داشت که به تمام طعنه و کنایههای اصولگرایان در حال
حاضر میارزد.
از همین رو «پایگاه خبری تحلیلی سلام نو» نظر برخی از فعالین با سابقه اصلاحطلب و تنی چند از فعالین جوان اصلاحطلب را جویا شد.