بلندپروازی های بی فرجام در سازمان میراث فرهنگی

از نوار ساحلی ۱۴ کیلومتری کنار گذر رامسر نیز که بودجه آن ۳۵۰۰ میلیارد تومان تصویب شده بود و در زادگاه یکی از یاران و نزدیکان رییس جمهوری در حال احداث است بیش از ۵ سال می گذرد. کنارگذر ساحلی رامسر که از فرودگاه آن شهر شروع می شود و تا بعد از این شهر ادامه می یابد تنها یک کیلومتر از پروژه را پشت سر گذاشته است.

این کنار گذر که قرار بود با طرح لوتوس بر دریای خزر ایجاد شود و در بیشترین فاصله از دریا تا ساحل ۱۲۰۰ متر فاصله دارد، مشتمل بر واحدهای اقامتی و تفریحی به منظور درآمدزایی است که در دوران ریاست اسفندیار رحیم مشایی بر سازمان میراث فرهنگی آن پایه گذاری شد و با وجود آن بودجه مصوب تا کنون که سال ها از آن تاریخ گذشته است تنها بیشتر از یک کیلومتر در دو سوی این کنار گذر پیشروی داشته است.

به گزارش الف تبدیل خانه ها و عمارت های تاریخی به مهمانسرا و اقامتگاه در ادامه طرح پردیس خانه های تاریخی، ایجاد طرح های کلان گردشگری همچون احداث نوار ساحلی شمال کشور با عنوان کنارگذر ساحلی رامسر که قرار بود به طول ۱۴ کیلومتر در ساحل شهر رامسر از محل فرودگاه تا بعد از شهر رامسر کشیده شود با ۳۵۰۰ میلیارد تومان اعتبار، احداث هتل ۷ ستاره که مشخص نیست هنوز با گذشت سال ها و میلیاردها تومان هزینه آن پروژه به کجا انجامیده است، طرح موضوعات خیالی همچون آوردن 7/5 میلیون گردشگر به ایران در سال ۹۱ که واضح است این برنامه با شکست مواجه شد. ۳۰۰ درصد رشد در حوزه صادرات صنایع دستی کشور در همان سال ۹۱، وعده لغو روادید با ۶۰ کشور جهان به منظور جذب گردشگر بیشتر به کشور، ثبت صدها اثر تاریخی و طبیعی کشور در هر سال از برگزاری نشسست های مربوط به ثبت ملی آثار تاریخی و طبیعی کشور با فرستادن یک صلوات، تشویق بخش خصوصی به سرمایه گذاری در بخش میراث فرهنگی، صنایع دستی و گردشگری کشور، اعلام ایجاد بازارچه های فروش و صادرات صنایع دستی ایران در سطح ملی و فراملی و خرید مراکز و فروشگاه هایی در خارج از ایران برای نمایشگاه های دایمی صنایع دستی و مرکزی برای صادرات آن ها در خارج از کشور و ده ها طرح کلان و زیرساختی دیگر که براساس اعلام مدیران و روسای سازمان میراث فرهنگی کشور با هدف صیانت از میراث فرهنگی کشور و رونق بخش گردشگری تدوین و تصویب شد طرح های بزرگ سازمان میراث فرهنگی در دولت های نهم و دهم نام گرفتند.

اما فرجام این طرح های بلندپروازانه به کجا رسیده است؟ خانه ها و عمارت های تاریخی که شرکت های بزرگ و هلدینگ های سرمایه گذاری نیز برای ساماندهی، مرمت و دادن کاربری به آن ها با هدف ماندگاری بناها به میدان وارد شدند پس از سال ها همچنان با در بسته مواجه اند. نمونه این بناها را می توان در عمارت مسعودیه تهران، خانه طباطبایی ها در کاشان و دیگر شهرهای کشور نیز مشاهده کرد که با گذشت سال ها از اجاره دادن این بناها به بخش خصوصی توسط صندوق احیا و بهره برداری از بناهای تاریخی کشور می گذرد و هنوز اتفاقی رخ ننموده است.

از نوار ساحلی ۱۴ کیلومتری کنار گذر رامسر نیز که بودجه آن ۳۵۰۰ میلیارد تومان تصویب شده بود و در زادگاه یکی از یاران و نزدیکان رییس جمهوری در حال احداث است بیش از ۵ سال می گذرد. کنارگذر ساحلی رامسر که از فرودگاه آن شهر شروع می شود و تا بعد از این شهر ادامه می یابد تنها یک کیلومتر از پروژه را پشت سر گذاشته است.

این کنار گذر که قرار بود با طرح لوتوس بر دریای خزر ایجاد شود و در بیشترین فاصله از دریا تا ساحل ۱۲۰۰ متر فاصله دارد، مشتمل بر واحدهای اقامتی و تفریحی به منظور درآمدزایی است که در دوران ریاست اسفندیار رحیم مشایی بر ساززمان میراث فرهنگی آن پایه گذاری شد و با وجود آن بودجه مصوب تا کنون که سال ها از آن تاریخ گذشته است تنها بیشتر از یک کیلومتر در دو سوی این کنار گذر پیشروی داشته است.

اما در همین دوران پس از ریاست او بر سازمان میراث فرهنگی نیز اتفاق هایی رخ نموده است که می توان آن ها را با وعده های افلاطونی مقایسه کرد.

یکی از همین طرح های بلندپروازانه که اعلام شده بود جذب 7/5 میلیون گردشگر خارجی برای سفر به ایران در سال گذشته بود. وعده ای که نه تنها اجرایی نشد که گوینده آن نیز تشویق شد و به نهاد ریاست جمهوری رفت.

ورود 7/5 میلیون گردشگر خارجی به ایران و به کشوری که در پرتنش ترین دوران دیپلماتیک خود با کشوررهای غربی به سر می برد و چند سال قبل نیز حتی گردشگران خارجی نام ایران را از فهرست سفرهای خارجی خود حذف کرده بودند، وعده ای غیرقابل باور و البته بلندپروازانه بود. در همان سال که وعده خیالی جذب این تعداد گردشگر خارجی داده شد، تنها چندهزار گردشگر خارجی به ایران آمدند که از میان آن ها نیز بسیاری، ایرانیان مقیم خارج از کشور بودند که براساس تعریف ها در فهرست گردشگران خارجی جای می گیرند.

وعده دیگر رشد ۳۰۰ درصدی صادرات صنایع دستی بود که وقتی موسوی رییس پیشین سازمان میراث فرهنگی در جمع نمایندگان دستگاه های دیگر از آن سخن گفته بود نمایندگان وزارت صنعت معدن و تجارت در آنجلسه به او خندیده بودند و او اصرار کرده بود که این میزان رشد کار سختی برای او و اعضای تیمش در سازمان میراث فرهنگی ندارد. او حتی در آن جلسه که دو سال پیشتر برگزار شده بود چنان هیجان زده شده بود که تصمیم داشت میزان رشد صادرات صنایع دستی را ۵۰۰ درصد اعلام کند که به گفته خودش چون شرایط فراهم نبود و برای آن که دستگاه های دیگر فکر دیگری نکنند این رقم را ۳۰۰ درصد اعلام کرده است. این تصمیم بلندپروازانه هم به جایی نرسید و آرزوی ۳۰۰ درصد رشد صادرات صنایع دستی و حتی تلاش برای فروش صنایع دستی ایرانی به مهمانان اجلاس نم در تهران محقق نشد.

جالبتر از این ها ماجرای لغو روادید با ۶۰ کشور جهان بود که روسای سازمان میراث فرهنگی وعده این اتفاق را داده بودند. اتفاقی که بیشتر در حوزه وظایف وزارت خارجه است ولی از زبان مسئولان سازمان میراث فرهنگی شنیده شد. طرح خیالی لغو روادید با ۶۰ کشور جهان البته پس از ۴ سال هنوز محقق نشده است و تنها در وهله نخست ۱۱ کشور و بعدتر هم در همین اواخر لغو یکجانبه روادید با مصر بود تا آن ها بدون نیاز به ویزا به ایران وارد شوند و ایرانی ها در انتظار ویزای مصر بمانند.

این سال ها گویی پایانی بر وعده های خیالی و اعلام طرح های بلندپروازانه نیست. طرح های نیمه تمام در حوزه میراث فرهنگی و گردشگری پس از سال ها هنوز به حال خود رها شده اند و به رغم اختصاص بودجه نیز پیشرفتی در موارد مورد اشاره نبوده است. اعلام طرح های بلندپروازانه همچنان ادامه دارد و پاسخگویی در مورد سرانجام آن ها وجود ندارد.