عید رمضان آمد و ماه رمضان رفت

عید رمضان آمد و ماه رمضان رفت

صد شکر که این آمد و صد حیف که آن رفت

مهربان پروردگار! به پاسداشت مهرورزی تو، روزه گرفتیم و به نماز فطرت در آب رحمتت روح و جان می شوییم و تن پوش آمرزش بر تن می نماییم. در این لحظه های سبز ، ظهور موعود آخرین را از تو می خواهیم.     
حال که یک ماه میهمانی خدا گذشت، ماه خودسازی و مبارزه با نفس سپری شد، خوشا آنان که از آن ضیافت و این مبارزه، سربلند و پیروز برآمدند و اینک مؤمنان به شکرانه این سربلندی و پیروزی، عید می گیرند و به یکدیگر شادباش می گویند. عید سعید فطر، عید آسودگی از آتش غفلت و رهیدگی از زنجیر نفس، بر میهمانان حضرت حق مبارک باد.

رمضان کوره ایی است که هستی انسان را می سوزاند و آدمی نو ،با جانی تازه از آن سر بر می آورد. فطر شادی و دست افشانی بر رفتن رمضان نیست، بر آمدن روز نو، روزی نو و انسانی نو است. بناست که رمضان با سحرها و افطارهایش، با شبهای قدر و مناجاتهایش از ما آدمی دیگر بسازد. اگر درعید فطر درنیابیم که از نو متولد شده ایم، اگر تازگی را در روح خود احساس نکنیم، عید فطر عید ما نیست. از این روست که در دعای قنوت نماز عید فطر می خوانیم:

اسئلک بحق هذاالیوم الذی جعلته للمسلمین عیدا و لمحمد صلی الله علیه و اله ذخراً و مزیداً

“از تو خواهم به حق این روز که آن را برای مسلمانان عید قرار دادی و برای محمد و آل او ذخیره و فزونی ساختی.”

عید فطر، عید پایان یافتن رمضان نیست، عید بر آمدن انسانی نو از خاکسترهای خویشتن خویش است، چونان ققنوس که از خاکستر خویش دوباره متولد می شود.همانا بر ماست در عیدانه ها  این روز زشتی ها را از خود بزداییم  و زنگار کینه را که مانند سرب در دلهایمان آکنده شده مذاب کنیم. دست محبت به واسطه ای این نعمت بزرگ به سوی یکدیگر روانه نماییم و وجود خود را فارغ از هواهای نفسانی نماییم.

برادر مسلمان من،خواهر من

عید رمضان برای توست پس دستی بیفشان و پایی بکوب و زیر لب آهسته زمزمه کن،" الله اکبر الله اکبر، لا اله الا الله و الله اکبر، الله اکبر و لله الحمد ، الحمد لله على ما هدانا و له الشکر على ما اولانا"