اشکتچال زباله دان شهری رامسر

چند روز پیش برای خرید ماهی به سمت اشکتچال(نام محلی در مسیر ییلاق جواهرده) راه افتادم.هنوزم مثل بچگی هام از خودم می پرسیدم که آیا همه ی همشهریهام می دونن که بیشتر از 12 سال یا شایدم خیلی بیشتر که توی جاده جواهرده در دره ی اشکتچال استخرهای بزرگ ماهی قزل آلا وجود داره که آب مصرفی این استخرها از همون آب رودخانه ی صفارود تامین میشه و طعم ماهی هاش خیلی خوبه.اگر همه ی همشهریام می دونستن ،که نمی رفتن از 2000 و 3000 تنکابن (شهسوار) خرید کنن.آره داشتم میگفتم .وقتی رسیدم به استخرهای ماهی دیدم جلوی درب نوشته از آوردن ماشین به داخل محوطه خودداری کنین ،منم طبق سرسخت بودن هر رامسری گفتم لابد اینو برای مسافرا و غریبه ها نوشتن،اما من غافل از این بودم که صاحب فعلی استخر دیگه همشهری ما نیست،وقتی رفتم با پسری که مسئول فروش ماهی بود آشنا شدم و از لهجه اش فهمیدم که بومی نیست.بعد گفتم شاید مازنی باشد ،ازش پرسیدم اهل کجایی.اون گفت از علی گودرز اومده،گفتم چرا؟گفت آخه اینجا واسه ی دوستامه ،گفتم دوست رامسری داری؟گفت نه و برام توضیح داد که همشهریاش توی مزایده اینجا رو برنده شدن.بعد از خرید ماهی و خداحافظی توی راه برگشت داشتم به این فکر می کردم که یعنی رامسر با داشتن خیلی از سرمایه دارها بازم داره به دست غیر بومی ها اداره می شه؟حتی توی یه استخر پرورش ماهی،که یک دفعه نگاهم به یکی از زشت ترین صحنه های زندگیم افتاد.آره آون کامیون با نمره ی عمومی و دولتی از طرف شهرداری محترم سالهاست که مامور ریختن زباله های تجزیه نشدنی شهرمون به اینجاست.میدونین چی؟یعنی قتل روح و جسم طبیعت،یعنی مرگ زیست بوم؟آخه مگه رامسر چه گناهی کرده که جزء استان مازندران شده ،آخه طبیعت و جنگل خدا چه گناهی دارن که باید جور بی توجهی ،بی لیاقتی و بی صدارتی مسئولین محیط زیست و علل الخصوص شهرداری رو بکشه.آخه کدوم انسان با دین و ایمونی حاضر می شه بهشت زمینی خدا رو نابود کنه و فقط پز اینو بده که رامسر عروس شهرهای ایرانه.اصلا چرا کسی نمیره یقه ی بعضی از مسئولین مازندران رو بگیره که چرا عوض پز دادن و چپاول کردن بودجه های رامسرحتی ثانیه ای به فکر احیا و رسیدگی به همه ی امور توسعه آفرین این شهر نیستن و فقط وعده های سر خرمن میدنو نهایتش میخوان با برنامه های شبکشون که اسمش سامون هست عوام فریبی کنن و پز رامسر بدن و بیان اینجا.دیگه بیش از این شرم دارم که بگم.خودتون که متوجه هستین.

اما ای کاش هرگز ،جزو مازندارن نمی شدیم و مثل گذشته (قبل از رضا شاه که سخت سر را رامسر نام نهادجز استان گیلان بوده که توسط رضا پهلوی به حیطه ی مازندارن دزدیده شدیم)همون قریه سخت سر و جواهر ده با همون دریای تمیز و جنگل دست نخورده باقی می موندیم و هرگز شهر شاهی و توریستی نمی شدیم تا از آلودگی مصون می موندیم.

سخت سر عزیز ،ای شهر با غیرت من .روزی فرا خواهد رسید که باز همچون گذشته ی گیلانی ات تمیز و پردیس گونه شوی و بدور از هرگونه بی لیاقتی و آلودگی و بی اعتنایی مسئولین،دوباره سخت سری سخت سر و پاکیزه شوی. 

یاداشت فوق توسط یک دلسوز رامسری برایم ارسال شده و به تاکید نویسنده آنرا به همان شکل در وبسایت قرار دادم. 

در ضمن یاداشت فوق لزوما نظر مدیر وبلاگ نمی باشد.