معضلی به نام...

                                                                     

با پایان یافتن فصل امتحانات ،شاهد فرا رسیدن ایام فراغت خیل عظیمی از جمعیت جوان و نوجوان کشورمان هستیم.اولین چیزی که پیرامون این موضوع ،  ذهن و فکرمان را به خود مشغول می سازد اینست که چگونه در ایام تعطیلات پیش رو،  از انرژی بالقوه ای که در وجود این نسل جوان وجود دارد استفاده می شود.یکی از مشکلات بسیارجدی که قشر جوان و نوجوان و به طورعام، نیروی کارآمد جامعه ی مان خصوصا شهرستان رامسر(به علت عدم توجه کافی و وافی مسئولان استان به این خطه سبز) با آن دست و پنجه نرم می کند مشکل اشتغال است که پیرامون آن چه  قلمها که فرسوده و چه جلساتی که برگزار نشد.

از آنجاییکه بزرگترین دشمن هر جامعه ای بیکاری است می توان از آن به افیون توده ها حداقل درعصر حاضر،در کشورمان یاد کرد.بسیاری از جرائم از قبیل اعتیاد،دزدی ،فحشا ...که متاسفانه بر جامعه کنونی ما چمبره زده است ریشه در بیکاری و عدم اشتغال مجرمان دارد.اگر به آمار کسانی که به استعمال  مواد مخدر مبتلا هستند به دقت بنگریم و یا به مطاله ی انگیزه ی ارتکاب دزدی های کلان و خرد روی آوریم به روشنی در می یابیم که معضل بیکاری ، پایه و شالوده ی اصلی انگیزه ی مجریان آنست.برای نمونه می توان به دستگیری 4 نوجوان زیر 18 سال که به اتهام سرقت حداقل40 موتورسیکلت در شرق شهرستان دستگیرشده اند اشاره کرد ، که انگیزه ای جز کسب در آمد، نمی توان به مسببان آن نسبت داد.

به نظر نگارنده اگر مجرم مبادرت به ارتکاب جرمی که زمینه ی ارتکاب آن در جامعه ای وجود داشته باشد اقدام نماید و مسئولان امر در پی بر طرف کردن آن نباشند نه تنها متهم مقصر نیست بلکه به جای متهم متولیان ومسئولان  باید محاکمه و مجازات شوند.سخنم با برخی از متولیان امر است ، اگر به جای استخدام و به کار گیری نیروهای غیر بومی ،از نیروهای همین خطه استفاده می شد و زمینه اعمال جرم با ایجاد اشتغال از بین می رفت هرگز شاهد چنین حوادث تلخی نبودیم ونخواهیم بود.اگر برای نیروی جوان و فارغ از تحصیل شهرستانمان حداقل در این ایام چاره ای اندیشیده شود علاوه بر استفاده این نیرو در جهت رشد و پیشرفت شهرستان باعث خواهد شد که دغدغه های ذهنی جوانان و اولیاء آنها جهت سپری نمودن این اوقات به خوشی ، کاهش می یابد و ممر در آمدی برای رفاه آنها تلقی شود.

حال با توجه به موارد فوق و بحث های مزبور، اگر از مسئولین مدبر و شهرستان بپرسیم ،اکنون که در حال سپری کردن واپسین روزهای فصل بهار و آغاز فصل توریستی  تابستان (خصوصا برای رامسر که عرب و عجم به توریست بودنش واقند)هستیم،چه برنامه ای برای پر کردن اوقات فراغت جوانان در این ایام اندیشیده اید،در پاسخ چیزی جز حرف نخواهی شنید.(ما برنامه داریم... ما برنامه داریم...!!!).

 به قول حافظ ،ای برادران رحمی.این همه انتشار امواج مصوت و مکتبوت بس است.سلسله سخنرانان شما هم رحمی.بیایید به جای مصوت کردن مشکلات شهرستان اندکی این آهن گداخته را لمس کنیم و کمتر از داغ بودنش سخن برانیم.بیایم برای یکبارهم که شده وبه دور ازحاشیه و تملق وفقط برای خدا فکری به حال جامعه ای که در آن زندگی می کنیم ، بکنیم. اگر دستانمان همدیگر را نشوید هرگز قادر نخواهیم بود صورتمان را بشوییم.اگر خودمان به فکر چاره اندیشی نباشیم چه انتظاری از مرفهان بی درد شرق استان خواهیم داشت.